Erbi – Bir Gün Sonunda
Bir nefes kadar yakındı enseme ölüm
Çekip gidendi her günüm, bir kördüğüm içinde hapsoldu gönlüm
Soluk yüzüm, bedeni kapladı hüzün
Yaz biter gelir güzün, biraz düşün…
Mazeret üretme kendi kendine, neticeye nedir olan vesile
Avuntular yolunda el açıp dilenme
Dikkat etki kibrine yoluna taşlar koymasın
Yormasın zavallı kalbini yaraşmayan düşünceler
Mezar başında kanlı gözler, bir mucize mi bekler?

Kürekler durmaz çukura toprağı itekler
Zamanda saklı çareler, çaresiz yürekler…
Kalbin dolunca acıyla, bir gün sonunda
İnatla girmek istersin sen, toprak altına…
Ölüm gelir bulur her bedeni
Kefeni giydiğinde yanı başında ağlayanların sesi samimi, olabilir ne fayda…
Oysa kırmıştı kalbini, kimisi bilememişti kıymetini
Kimisinin de vardı saf temiz bir sevgisi
Misali önümde çoktu, buruktu kalbim
Bir cezaydı sanki boşa geçen her demim
Hayalim basitti mutlu olmak, tutunmak kolay değildi bir dala
Alabora olunca insan aklına gelir mi? En yakınlar olacak akbaba
Bu korku ölümden değil inan, boşa geçen bir yaşamdan
Gerekli iz bırakmam…