Nakarat:
Çocukluğumu geri verin bana.
Üttüğüm tasolar kaldırımda paramparça.
Hiçbir şeyden haberdar değildim.
Müzik setinden aldığım komutlar.
Buharlı camlarım resimle süslenir her akşam.
Verse 1:
Çocukluğumu geri verin bana.
Oyuncağımı kaybedip hayal kurardım.
Büyümek en güzeliydi.
Sahi sen de bilirsin nasılsa kuşaklarımız aynı.
Yan sokakla kavga ederdik…
Çocukluğumu geri verin bana.
Toplanırdık her akşam elimde ekmek.
İçinde ne olduğunu bilmeden yuvarla gitsin.
O an ne güzel şeyler hayal ederdik ya sahi.
Bir sahil olsa semtimizde daha güzeldi sanki.
Çocukluğumu geri verin bana.
Pazardan aldığım ayakkabılar paramparça.
Gücenmedim hiç, sıkılmadım da.
Nasılsa ayrım olmaz artık.
Büyüyeceğim dostu gözlerinden anlamışsam.
Çocukluğumu geri verin bana.
Annemin gülüşlerinden, babamın çatık kaşlarından.
Özlediğim zamanlarımsa şimdi kalktı morga.
Ben hep sevilen çocuktum, gülerdim oysa…
Çocukluğunu geri verin şuna!
Nakarat:
Çocukluğumu geri verin bana.
Üttüğüm tasolar kaldırımda paramparça.
Hiçbir şeyden haberdar değildim.
Müzik setinden aldığım komutlar.
Buharlı camlarım resimle süslenir her akşam.
Verse 2:
Çocukluğumu geri verin bana.
Beşiktaş olsun hayalim.
Tünel'de çıkardık sarımtırak bir yokuşu.
Beyoğlu daha da kalabalıktı, daha da sarhoş.
Gırnatalar çalar kulaklarıma o gün daha da mayhoş.
Çocukluğumu geri verin bana.
Özlediğim çizgifilmlerim var.
Barış Manço kahramanım.
O zaman nedir bilmem şiir yazmak.
Nazım Hikmet, Mavi Kurt…
19 Mayıs şiirleri.
Bir şeyler bilmek için; bir şeylerden kaçmak.
Girdiğim sınavlar hayal gücümü dümdüz etti.
Direnmek için pay çıkarmak.
İstikbalin için pankart açmak.
Keyifli paneller.
Ne çocukluğumu geri verin bana.
Ne ellerinde olan yaşama hakkımı.
Sade özgürlüğümü isterim.
Aldığım hasarlar gücüme güç katarken;
Bazılarına göre ben ölmüşüm,
Pes etmişim,
Ve bilmelerini isterim ki;
Ben asla pes etmedim!