Kadere mi boyun eğdik yoksa boyun mu kaldırdık yasadıklarımıza

Elinden mi öptük bize zarar verenlerin helal mi dedik yoksa?

Zamana mı yenik düştük, zaman mı yoksa durdu bizim hatırımıza?

Söz 1:

Dostlarım sayılıydı geçmedi parmak hesabımı

Arkamdan vuracaklar beni her an hazır oldaydı.

Gözlerimde yaş vardı donmadı hiçbir anda.

Karamsar hayatımda, gecem ve gündüzüm aynıydı

Penceremden giren güneşi kesti perden.

Şeffaf takılanlar kaçtı hep gerçeklerden

Gerçekleri yansıtamadı aynam, zamandan beklentim neydi?

Gülen yüz bir bulut üstü hikâyeydi.

Kopartın bu dalı da düşeyim, alışmışım ben üzülmeyin.

Hüzünlenin ya da öyle gözük ünde, bari bileyim

Sahtede olsa bir sevinde sevildiğim sanıp güleyim

Oyun oynamaya devam edin ve öldürün beni.

Nakarat**

Dost dediğin satarsa seni anlarsın beni.

Sevdiğin sevmezse üzülürsün eminim

Sevgiye hasret kalan bu yüreğim doldu yalan

Vazgeçen zaman unuttu beni mutlu yüz haram

Söz 2:

Haramda olsa keşke her şey yaşansa bitse.

İnanmak isteyen inansa inanamayanda gitse keşke

Girme hayatıma, zararın dokunacaksa,

Ağlatmak değil amaç yazdığım şarkılarımda

Zaten ağlamazdın, duygusuzdun farkındaydım.

Bırak alışığım ben yalnızlığıma girme hayatıma

Söz veremedim kendime, bilemedim kendimi

Savaşını veremedim. Verseydim kazanırım diyemedim

Sevdiğimin adı kalbimdeyken, kendimi üzerken.

Sende yaşarsan bir gün ağlarsan, bana hak verirsen

Hatanı ört pas etme, af dilenme, geriye dönme

Sildim hatıraları Anıları unuttum kendim için.

Artık kimseyi düşünmeyeceğim, eminim,

Çünkü hep üzülen kendi kişiliğim

Vazgeçtim Her şeyden sevemedim.

Yalan doldu başından bilemedim

Kadere boyun eğmiş halim ile çekip gidemedim