Dursun bu dünya
sana seni anlatmak tek isteğim
belkide gizleyip içimdeki seni içimde tutmalıyım
gidene gitme demek yanlış ben o gidince susmalıyım
yaşanan iyi kötü her ne varsa yaşayıp bitince yutmalıyım
bağırmak çaresizliğin göstergesiyken bağırmak yanlış
sevgilim bize sade gidip tanrının evinden huzuru çağırmak kalmış
ve biz durup bakmışız çok uzun görünmüş yollar
yazılan şiirlerim vardı bi tek onlarda yerin altına gömülmüş zorla
kapattım gözlerimi anlattım martılara
umutlar yollarda yorgun yarına
yoksun yinee yar uzaksın yanıma
gideceksen son kez gel yağmurlarıma

atmaya çekimser kalbim olmadan sen bu oda fakir bi gönül sofrası
tenim hissetmiycekse nefesini onu senden gayrı ölüm koklasın
gözlerin kırılan kalbimin parçalarını bu eve son kez dönüp toplasın (dön topla)
sen gelme
nedense gelişler diil gidişler dönüm noktası
hoş gidiyorumlarda lafta artık seni seviyorumlar kadar
hayatımın anlamı derken hayatın anlamı düşünmeden bırakılıyo arkada
arkadaş bi türlü anlamıyorum nasıl bi dünya bu
kaç kurtar kendini bi an önce kendine aşkın var olduğu asil bi dünya bul