Sabahın beşinde uykuların reşitse uzak olur senden bi kalem olur peşinde
ararsın sıcaklığı bi kaç kardeşinde
biri ekmek biri huzur biri kar peşinde
bende kendi içimde sözde müzik peşinde
herşey açık aslen görüş açın netleşince
hayalden ibaret bi varolma savaşında
bi gün teşhis için temasa geçer ailen leşinle
ben umut beslerdim hayal ederken önceleri 20 li yaşları bi önce görmeyi
bu deli gömleği üstüme yakıştırılan hak verdim 20 de istedim geri dönmeyi
malesef yok dönüş ve lanet olası bi düzen
sayemde annem tek üzülen
istediği gibi bi evlat olmak isteğimdi
bunu düşündükçe yanağımdan bi kaç damla süzülen

cenneti kalbe yükler bu savaş alimi kalem aslında yalanları yazmaz
yalan olan dünya üstünde yaşananlar
bana lütfedip anlatın gerçekleri asıl kaybeden benim
açıklarım kapanmaz yara misali bakıp gözlerimden anlarsın

hedeflerinin arasında hedeflenen uçtasın
elde kanatsız bi kuş ve beklenen uçması
ne beklesen olması imkansız gibi bişey
ne bana yarar yazmak ne deftere susması
ben bi uçurumun kenarında duranım
bugün dün gibi net değil ve yarında bulanık
aşklada baş edemem elimde tutamadım
ne uzaktan gönül vereni ne yanımda duranı
sorumluluk sahibiyim dersem tam bi yalan
yazıp duran bi adamım tabi anlayana
benden güvenmemi isteme sakın denedim
şimdi nasıl güvenirim bana inanmayana
yükselişte beyin deyim yerindeyse çok karışık
bi bakıyorum bi anda bi valiz toplamışım
gidecek oluyorum
alışkanlık yaptı her gün azrailce yoklanışım