Nakarat:
Pencereden atla, ruhunu katla. Biraz rahatla. Atla.
En tepeden bakma, aklıma atla. Kendini sakla hatta.
Pencereden atla, ruhunu katla. Biraz rahatla. Atla.
En tepeden bakma, aklıma atla. Kendini sakla, bana.

Verse 1:
Bi kadın şarkılarıma aşık oldu sanırım.
Tenine dokunmadan farkederim, onun kadar sağırım.
İçine filikalardan aşk çektim, bir köşeden sığarım.
Şu ölü insan gemilerine boş tabutlar yığarım.

Basit cümlelerle konuşamıyorum aynacığım.
Genelde hiç konuşamıyorum, insanlara gıcığım.
Sayısal bilimlerin ters yönünde doğmuşum.
Hep sıkıntısal durumların kucaklarına açığım.

Kuşlar ölürlerse yere düşerler Alba.
Gelen gidenin arkasından zümrüt gibi balgam.
Duygusal boşuklara düştün mü hiç karga ?
Benimde kanadım olsa gerek kalmaz morga.

Bana bi tren çarpsa kalbim yine kırılsa.
Evraklarım tamam benim, ölüme kabul edildim.
Yeniden ağlasam hep annem bana sarılsa.
Dünya sahtedir ben dünya kadar sevildim.


Nakarat:
Pencereden atla, ruhunu katla. Biraz rahatla. Atla.
En tepeden bakma, aklıma atla. Kendini sakla hatta.
Pencereden atla, ruhunu katla. Biraz rahatla. Atla.
En tepeden bakma, aklıma atla. Kendini sakla, bana.

Verse 2:
Bugün tüm algılarımı nefretimle yıktım
Zaten her tarafım paramparça. Kimi sevsem bıktı.
Zamanla daraldığım kafatasımı kırdım.
Sonra bikaç tane şarkı yaptım kulaklarıma sıktım.

Kediler düşüyormuş ayaklarına sevgilim.
Bi çatıkatında intiharın her halini gördüm.
Milena gözlerinde görmüş asıl rengini.
Ey cehennem denginim ! ama çoktum söndüm.

Bu nasıl yaşam balım? sanki kafam bir roman.
Kanımda yüksek alkol, anason diplomam.
Allahım dekor güzel, insanlar biblolar.
Fakat insan ruhu ucuz, en kralı bin dolar.

Hala sevişmediğim yanlızlık hallerim var.
Üst üste sigaralar, şu kartondan binalar.
Beynimi şırıngayla çekiyorlar simsarlar.
Onlar beni sevmezler. Değişmemiş simalar.