Hatırlıyorum mutlu günleri hayalin karşımda
Biz yan yana yürümeyelim diye dar yapılmış kaldırımlar
Buz gibiydi ayakları dokundum sızladı avuçlar
Hüzün kaplı sokakta yüzüme vuran rüzgarla
Ağlıyorum sence bu gurur mu sende bilmiyon
Her bi duman peş peşe gelirken çiğerim kuruyodur
Ben aşkın değil senin peşindeydim
Tam alıştım derken ayrılık ölüm çığlığı gibi geliyodur
Kapatın lambaları yıkık artık umutlarım
Eski bi şarkı çalar seni bana hatırlatan
Hatırla ben bilmem unutmayı ya sonra
Resimlerin önümde kor ateşte yakıyorum şuan
Dünya bi koğuş ben demir parmaklıkların yetim çoçu
Sokaktaki her adımımız beni boğdu
Kalbim kapkara artık eski bi kömürlük
Dedim ya sensiz hayat fani bi ömürdür