Verse 1:
Zayıflığa yönelten herşeyi aklımdan koparttım
Bu ben değildim, görsen halimden korkarsın
Sevgi duygularımı arabamın bagajına attım
Dahiyane güzelliğin bagajımda tatlım
Düşünürken yıllarımızı bir sigara yaktım
Solmayı unutan yüzüm yerdeki kanlardan yansır
Karar veremiyorum, belki de yansın
Dirisi bir bok etmeyen kadının ölüsü neden kalsın lan ?
Yaşarken yaktın beni, ölürken kansız senin
Gözünün yaşlarına bakamazdım artık derim ;
Pişmanlık aktif değil, hayatım kan üçgeni
İhanet tam günde 1, düşünmemiştin beni !
Düşünce cansız beden kalbimdeki hisler gibi,
Günaha battım lakin yine de senin kadar pislenmedim !
Düşerken yoktun gidip başkasına sattın!
Uğruna öldüğüm ve öldürdüğüm beynimden çıktın di mi ?
Nakarat (Dequell):
İcab eder terapi psikolojimi sen kur
Dürüst olmak gerekirse ölüp oksijen kusman
İsteğim bi gerçek, bölündüğünde kabus
Gönüllü maruz, ölüm örüldü mahsus
Verse 2:
Başımı ellerimin arasında buldum, atıp
Son kalan kolyenide foseptiğe yoktu tanık
Yok olan hayatıma , tanrı hariç
Sanıyorum ki bu ben içimdeki zayıflığa muhalif
Artık yook, yüzümü asan hayallerimi var edenler
Yok, hatırlamak silindi öldürdüğüm yüzler
Dışardan değil gelip tam benimle izle
Çünkü umut varsa kötülüğün laneti bizimle
Unutuyorum günahlarımı şu zıkkımı içince
Yaşattılar itip çünkü istemediğim biçimde
Bu düşüşü hesaplayamaz onlardaki ivme
Bütün sırlarımız saklı bir tür gizde
Değişmeye çalışsamda genellikle fix be hayat,
Elimde hayal kırıklıklarımdan listem
Umarım son olursun tatlım sen
Tanrım, iyiliğin yolunu sen izlet.
Nakarat (Dequell):
İcab eder terapi psikolojimi sen kur
Dürüst olmak gerekirse ölüp oksijen kusman
İsteğim bi gerçek, bölündüğünde kabus
Gönüllü maruz, ölüm örüldü mahsus