Zaman nasıl geçti anlamadık okulda.
Bazen kaçardık dersten arkadaşın gazıyla.
Hocalarımızı üzdük istemeden de olsa,
Şimdi çok pişmanız, son pişmanlık ne fayda?
Koskoca bir yıl bitmez derdik bitti,
Okul ile birlikte dostluklar da mı bitti?
Ama iyi ama kötü günler artık oldu mazi,
Şimdi ise geleceğe bakmanın vaktiydi.
Son dakikaları geçirirken sıramızda,
Okul arkadaşlarımız son kez yanımızda.
Gözlerimiz daldı giderken arkalarında,
Zaten birkaç dostumuz vardı onlar şimdi uzakta !
Ama ondan öncesi üzüntü gönüllerde,
Çünkü kimisi okurken, kimisi de tekstile.
Ve bazıları ise mecbur kalmış zorla evliliğe,
Hayat bu işte, hayat bu işte...
İmkânım olsa, yeniden yine tabi
Aynı sınıfı paylaşmayı, kim istemezdi ki?
Tenefüste koşturmak,
Kavgalara karışmak,
Hocadan azar işitmek,
Hoşumuza giderdi.

Hayallerimiz vardı, okuyacaktık.
Kimimiz doktor, öğretmen olacaktık.
Olmadı ama, hayata erken atıldık,
Okumanın kıymetini, bittikten sonra anladık...
Bugün sessizce veda ederken okula,
Yaşadığımız anılar canlanır aklımda.
Matematik dersini özleyecek miyim bir daha?
Sizin gibi dostlar çıkar mı karşıma?
Bütün bu sorular artık bir yana,
Sınavdaki sorular çok basitti aslında.
Çözmek için uğraşmadık bi an bile olsa,
Bunları bile bile hiç umursamadık ama...
Bu son dörlükte sözlerimde var veda,
Hepinizi seviyorum, alayınıza elveda.
Birkaç dostum var onlar dursun yanımda,
Ve ben Cafer, emanetsiniz Yaradana!
İmkânım olsa, yeniden yine tabi
Aynı sınıfı paylaşmayı, kim istemezdi ki?
Tenefüste koşturmak,
Kavgalara karışmak,
Hocadan azar işitmek,
Hoşumuza giderdi.