Ağlama ufacuğum yürecuğun ezilir
Ağlayıp gezeyirim da ah gidi kardaşlarım
Bir gözümden kan akar öbüründen yaşlarım
Dereler akar akar çok yürekleri yakar
Kimine derman olur kimine kader yazar
Dereler akar akar sırf bana inat için
Dokunmayın arkadaş sızlıyor benim içim
Göçler kalktı gidiyor biz neden gidemedik
Bir derenin suyunu başından kesemedik
Koryana deresinin suyunu kurutsunlar
O dere kurumazsa gelsin beni vursunlar oy
Yaylalar verir suyu geçer hep derelerden
Çok dermanlar bekledim o yüksek tepelerden
Ayorun başlarına seni yolcu ederim
Hayat devam ediyor bizde varıp gidelim
Göç ettik gidiyoruz ayrı ayrı yerlere
Herkes seni soracak ne deriz gelenlere
Ezanlar okunuyor alacaklar canımı
Bağırdım oğul oğul dağıttım efkarımı
Biraz daha bekleyin ne olur okumayın
Tutamam ben kendimi bana hiç dokunmayın
Bu sene çimenleri kim ezecek ezecek
Bizim köyün gençleri sensiz horon edecek
Koryanalı Hüseyin çalar kemençeleri
Haydi kamarat derdin vur elleri ellere
Geldi arkadaşların son görevleri budur
Artık bunu bileyim sağ kolum koptu yoktur
E Koryana deresi kaynaktan kuruyasın
Kimi güldürdün kader beni de güldüresin
Derenin kenarında su içer karıncalar
Kadere isyan eder derdi büyük olanlar
Kartallar kafa tutar o yüksek tepelere
Neden dilin tutuldu cevap ver gelenlere
Yolların açık olsun her tarafın gül dolsun
Dikenli cam kırıklı yollar hep bana kalsın