Vita Femina Verse



Durgunum biraz; bu halim zayıf ve bitkin.

Bakışlarında bıraktığım bu zehri,

kaç kez içime işledin ? Boş Odamdı sanki;

tek kadim bir dostum.. Epey Geçti saat'im

kokusu içime sindi, tadı keskin.. !

Sonbahardı belki,

yüzümde eskimiş hüzünlerin şelalesi.

Bir armağandı sanki,

bıraktığın bu kalbim şimdi serseri.

Geceler duvardaki resminle uyumayı öğretti bana.

Geçti zaman, çok olmadan gördüm ki;

bir masaldı tan yeri ve tam yerinde bitti.

Çekti gitti serseri, şimdi sersefil ve son halim;

tozlu rafta eskimiş bir şairdi. Gözlerim kapandı (anlat).

Caddeler boyu kaç insanoğlu rolünü oynadı ? ve

kaç yalanla son bulan bu gerçek yaşam kafana takıldı ?

Bu şehir kimleri çaldı senden ? ve sokaklarında kalpler yıkıldı.

Çalındı gençliğim, ruh bedenden sıkıldı.

Sen Yalan doğurdun ve sonrasında yalandan bir sen oldun,

bunun içindir belki gelip beni bulduğun.

Bir yudumdu "mutluluk" oda buharlaşıp gitti, yok olup.

Geride kaldı sorgular, kafamda büyüttüğüm kurgulardan;

art niyetli suçlular çıkar ve bir gün yolumu kesip, tüm şehri

sunsalarda önüme, gel elimi tut ve kurtar.

Şimdilerde herkes yabancı, her yanımda kurtlar

raks eden bu talihim yerinde dursa;

Valse kaldır beni, ölümle eşdeğer bir parça; Alta Gracia.