(2.Verse)
Bir kaşık nefesinle boğ beni
Zaten senden sonra nefes almak zor gelir
Olmasına vesile olduğun yaralar çok derin
Bu şarkı sana itahfen yazdığım son değil

Sensizliğin acısını yanan sigaram anlar
Ve senin için karaladığım satırlar
Uyuşmak için bi nefes çekiyorum resimlerin beni tekrar ayıklar
Herşeye susuyorum dilim sadece ismini sayıklar

Heran herzaman düşümdesin
Kalbin sana beni düşün desin
Benden uzaktasın yerinde kalda sana yetişeyim
Sana bunu yazarken sırat köprüsünden geçişteyim

Bugün yine kağıdı kalemi ağlatarak yazdım seni sayfalara
ve sefer göz yaşı yeine kan damladı göz altlarıma
filizlenir hüzünler bunu sana bahşeder
bu şarkılar senden bahseder

Nakarat x2:
Senin Gözlerin Gerekiyor Bana
Karanlıkta Kaldım
Sana Kalbimi Bağışladım
Kırarak Verdin Elime
Gelemiyorum Kendime
Bunu Sor bi Kendine
Kalbin Benim Evim Dönemiyorum Evime

(2.Verse)

Dilimdesin heran aklımdasın heran kalbimdesin heran
değilsin yanımda olmadın hiç bir zaman
gözlerinde hayat bulmak varken neden şimdi bana düşman

Yörüngemi kaybettim pusulam olur musun
Doğru yolda olsam da sen olmadan yolumu bulmam olumsuz
Ben yanlışsam doğrumsun
Yolun başındayım ve sonumsun

Seni yazdığım sayfalar ağladı
Kalbimde bir yara vardı yarama seni sardım
Sana ihtiyacım vardı
özlemin beni her gece boğardı
Her bir bakışın bana bişeyler anlatırdı
Anlardım

Yolumda değilsin hiçbir şey yolunda değil
Yolumda değilsin tüm dertlerin peşindeyim
Gülsün daima benden esirgediğin o gözler
Gülüm elini verde Sonbaharda yeşersin güler

Nakarat ×2:

Senin gözlerin gerekiyor bana
karanlıkta kaldım
Sana kalbimi Bağışladım
Kırarak verdin elime
Gelemiyorum kendime
Bunu sor bi Kendine
Kalbin benim evim dönemiyorum evime