Korkuyordum küçüklüğümde güçlüydüm sayende
sorgusuzca çevremde yaralı küçük bedenimde
artık özlüyorum mazideki mutlu anıları
sen ben ve kurmuş olduğumuz yarını.
Kulaklarımda çınlıyor tuttuğum tüm dilekler
hayat adil olmadıkça gözlerimden akar ter
çaresiz bir çocukluktan gelen anonim ezgiler
teselli yok! elvedayla geçmiyor hiç saatler
Kendimi değil bana yakın olanı düşünürdüm
hep umutla hayal ettim hep bir anda silindim
belki doğru olan buydu gerçeklerle yüzleşmek
dost düşman ayrımını yaşayarak öğrenmek.
Dostumun asıl yüzünü yakaladım ve anladım
dünyanın yalan kuralı oynatılan bu kumarla
soyutluyorum kendimi hiç anlamıyorum sizleri
hep bir çıkar uğruna sattığın o gençliği.

Zaman durmayan bi'evren,
Dünya, uykusunda bu rüya.
Yarını düşünmedin ki sana ait bedende,
Bir hiç uğruna harcadığın bu ömrü geri ver bana.

Herkesin bir tarzı vardır kurmuş olduğu hayali,
Çekmecesinde kaybolan kör bir anıymış gibi
yok olup giderdi evet yıpratırdı geleceği
oysa çok basittir bir dileğin sade isteği.
Artık tek isteğim yaşamımı yerine koymak
'rahatla' geride kalan anılarıma elveda
kim bilir yaptıklarımın farkına hiç varamadım
Söz verip de yok olmak evet yani sen gibi.
Gördüğüm bir yıldız kadar uzak sanki hayalim
istiyordum çabalıyorum daha da uzağa gidiyorum,
Karanlıktan minik bir ışığa bakar gibi bakıyorum
geleceğim düşünürken geçmişimi de siliyorum.
İşte bu sessizlik resmen kulaklarımı sağır ediyor
her saniyem çalınmış gibi bedenimi de yok ediyor.
Günlerim koparılan bir takvim yaprağı gibiydi
belki ilk bu belki son, son bir damla elveda.