Ben kafama yağmur yağdığında mutlu olan bi adamdım
Bilirsin işte basit şeyler
İki cümleyi bir araya getiremezken anlaşılmaz oldum
Atomlarıma ayrılıp ütopyamda var oldum
Sizin gibi yaşayamam affedin beni
Benim hayal dünyam değil evrenim var
Bugün nefes almak dahi zaman kaybı
Sorun şu ki senin gelecek planların benim evvelim var
Ağustostan sonra eylül değil ekin var
İnsan günah tohumuysa hasat değil ekin var
Burda güneş sadece gölgemi yaratır
Fakat unutma güneşe sarılırsan tüm sokaklar kararır
Zaten unutulurum yedisi kırkı derken
Adım gün geçtikçe unutulur yalan mı
Cehennemin hangi köşesinde kıvrılsakta ayazdık
Çünkü ölen giden değil geride kalandır
Tadından yenmiyor bu adem elması
Günaha bulanıp yok satıyor mahalle esnafının tezgahında
Tez elden kurtul bütün nevalemiz diri
Çünkü kurduğun hayale çoktan sahip oldu biri
Şu türküler ne benden bahsediyor ne senden
Bu kadar dolmuşken kalem gram oynamıyor yerinden
Bi çırpıda dağıldım henüz yolun başlarında
Bir de içindeki korkuya düğümlenmiş saçlarından

Ömür bi saniyedir sonrası belli olmaz
Akar zaman bi damla avuçlarıma dolmaz
Binlerce sigara söndü kunduramın topuğunda
Geceden gebe kalsak da burda günler doğmaz
Haberin var mı olan bitenden söyle
Anlatın ben dinlerim madem bi bok bilmiyorsam
Belkide hikayenize yok artık da derim
Fakat ben kıyameti dalından kopartıpta yedim
Ve artık aynalara bakabilmek istiyorum
Bilirsin işte basit şeyler
Babamın elinden tutup Beşiktaş maçlarına gitmek
Gebze-Harem durağında saatlerce beklemek gibi
Saniyeler kala sana yetişmek belki
Nabzının hala attığını duymak rüya gibi
Hiçbir cumartesi bu kadar uzun sürmemişti
Binlerce satır yazıp duyar dedim
Artık biri kollarımdan tutup uyan desin yada
Bu bir şakaysa bozuşuruz Furkanla da
Eskiden nasıl bi insan olduğumu unuttum
İçinde çocukluğum olsun bana masallar anlat baba
Tebeşir Tozu gibi silinmesin gün doğunca
Bi anda kaybolmasın benzemesin Sabun Köpüklerine
Bi kaza kurşunu gibi gel gir koynuma
Bana kalan kolyen gibi günahı boynuma