sebebi nedir
bu kadar sözcük dizdiren bana hep seni anlatan
hiç savaşmadık biz
biz savaşıcak kadar bile yakın olamadık
hep bi perde sende aramıza çektiğin
yalan gülümsemelerde bulduğun mutluluktu
o kadar çekingendim ki senden çekil dedin
şehrin enkazında kalmaktan bu kadar korkmadığımı biliyorum
dikenlerin batıyodu ama acıtmıyordu ya da korkuyordum
klişe sevgilerin içinde kaybolan karanlık bi yoldu
öğrendiğim aşk istediğin kişiliği hoşlandığın bedene koymak olduğunu
şimdi her yerimde parmak izin
silemiyorum
ağlayamıyorum artık kan akıyor gözlerimden boşluğa
bırak artık duygularımı rahat bırak gözlerimi
bırak sözcüklerimde yaşamayı bırak her gün beni yeniden öldürmeyi
sensiz güneşin vurduğu yüzümde karanlık bitmiyo
başedemedim yalnızlıkla ya da yaşanmışlıklarla
git artık aklımın en ücra köşesinden
biten umutları yeniden doğduran göz bebeklerinide al
al neyin varsa fikrimden istemiyorum ve bundan sonrada
sil neyim varsa dünden kalan hatıra istemiyorum
istemiyorum senden kalan tek bir hatıra