Rope:
İnsanlığın beş para etmez çünkü hep laftasınız
Dünya denen çukur bir pezevenk ve siz raftasınız
Haklısınız bu çöplükte bi dirhem fazlasınız
Egonuz dostunuzsa eğer şeytan olur hep atlasınız

İnsanların sahte yüzleri beni artık delirtmekte
Onur ve şeref yerine artık güç ve para sevilmekte
Odamda bir karartı var ve zihnimde çığlık sesi
Tam yeniden tutunmuşken bir görüntü belirmekte

Dostlarını kandırırken kullanırsın al iyi niyet
Gereksiz münasebetler ve yalandan samimiyet
Uğraşcak gücüm var fakat bu sizlerle son periyot
Yoruldum lan yüzlerinizi ayırt etmek zor geliyo

Sen mazlumu soy onlarda ceketlerini iliklesin
Bi kaç gerçek var ve geriye kalanlarda silik resim
Sıyrılıp ezberinden kurtul artık şu karanlıktan
Etrafta güneş varsa bak yanına çünkü bizimlesi

Nakarat (Şiirbaz):
Essin deli rüzgar.
Zaten aldı herşeyimi benden
Kaybedecegim neyim var?

Bırak essin deli rüzgar.
Zaten aldı herşeyimi benden
Kaybedecegim neyim var?

Şiirbaz:
Tutkuların yokken nefes almak; zaman kaybı.
Zihnini kemiriyorken onbinlerce sanal kaygı.
Korkuya maglup olup tüm ruhunu yalan saydın.
Oysa korktugun herşey; basit bi palavraydı.

Tüm bu karmaşadan uzak, denize yakın olsam.
Bir ben, bir Neşet Ertaş türküsü,bi rakı sofram.
Çocuklugum kokan bi kadın, adı noksan.
(Eylül olsun!) Sevdigim herşeyin tadı 90!

Çizgi filmler ve plak dükkanları.
O günler daha az kazanıyordu silah tüccarları.
Biraz hüsran kalır gözlerinde ve çirkin şanssızlık.
Herkes esirken özgürlük eşittir yalnızlık.

Gerçekler dibinde,hayallerin; onlar ırak.
Onlara varmak için yürüyecegin yollar ırak.
Güzel başlangıçlar tamam, mutlu sonlar ırak.
Biliyorum, o yüzden korkma, bırak!

Nakarat (Şiirbaz):
Essin deli rüzgar.
Zaten aldı herşeyimi benden
Kaybedecegim neyim var?

Bırak essin deli rüzgar.
Zaten aldı herşeyimi benden
Kaybedecegim neyim var?