Verse 1(Sheef Lamarck a.k.a Rahiyan)

Kaçıncı mektup adına postaladığım ?

Kaçıncı hal bu oturup ağladığım ?

Zaman tozlandırır kalpte kurduğum o yuvayı

Uyandırın hemen gelsin içimdeki ufaklığı..

Yaşamıştım hiç gereği olmayan kadar pis yaşamda

Anlarmısın anlatsamda neme lazım paylaşmakta faydasızdı ,

Belki çokda zayıflaştı bileklerim

Boktan başka bişey görmez vızıldayan sineklerim !

Yaz kalem nedirki senden istenen

Beklediğim bir yağmur vakti çıkıp aniden bana gelmendi

Ben yağmura karıştırdım bikaç damla yaşımı

Sen ise kendine karıştırdın dolaştığın adımları...

Yandığım içim ve kandığım sade yüzün

Sandığın kadar basit değil hayat

Düşündüğün kadar varsın

Bir o kadar yoksun lakin

Varsın herşey orda kalsın

Bu şarkım hep çalsın



Nakarat

Gözüm, sözüm anla..

Bana bahşet satırımı anma!

Sök, sök göm bu kalbi

Ulaşamıyorsan bana sor bi ..



Verse 2 (Kalibre Parodi)

Fısılda sen bana dönüp dolaş ve sor bana

Sor hadi, tesadüf yada isabet mi ?

Kaç esaretin dibinde cesaretim saklı kaldı

Kahramanlık etme, biliyorum ki sen ufaldın..

Cebimde kuruntularımı biriktirip yağmaladım

Önümden geçti zaman, en başından solladım

Durmadım ve bulamadım hesabı kes bana

Ben karanlık rivayeti, sense bozuk kumbara..

Taş mı gönlün ? yorulduğunda bunalmaz mı ?

Metanetin sorguları sonbaharda bulunmaz mı ?

Denize düşen sayfalar dibine kadar boğulmaz mı ?

Hayat mı ters köşe, sıkıldığında dayanmaz mı ?

Beni de alsın bi rüzgar ve atıp gitsin ummana

Canımı deştiğinde ruhum gözlerimde maskara

Belirsiz bi' endişe özünde saplı toz duman

Satırların denkleminde bulamadım ki bi'mana !