Sen kokuyo ciğerlerim malesef yerinde değil
Nefessiz kalıpda ölmemek gülüm elimde değil
Hiç birşey yapmıyorum şuan delirmekdeyim
Ve hakkında susumayanların önünde seyirdeyim
Malesef bu yüzden mecburum yumruklarımı sıkıp
Kanımı dişlerimin stresiyle dökmeye dökmeye
Nefret ediyorum bi faili meçhul kadını
Defalarca yazıp kendime sövmeye
Nedemem gerekir ki kadın senin için
Geçersiz bir gerekçemin bile başlığı senken
Şuan farklı hayatlarda yaşasakda senle
Tek isteğim şu (şu) senden önce ölmek
Kim bilir deme seni yazdığım kalem defter
Sen çarpan kalbim düşünmeyen beynim
Hatta duvarlar çalan keman gece belam
Bir çok şey seni benden daha iyi bilir
Yerinde saymak nedir bilirmisin
Ben kapalı kutlarda gizlendim
Zor durumda kaldığım her sensizliği sizlendim

Nefesin olmak için nefesimi vermeye razıyım
Ben fazla bişey söylemiycem kapattım ağzımı
Sen sustuğum sen sayısını bi bilsen eğer
Seninkine demezdin asla seninle ölmeye razıyım
Alıştım demek güç lakin alıştım artık
Başındayım şuan fakat başında değil başım
Seninle geçirdiğim bi kaç seneyi
Sonrasında kutlamaya hazır ruhum 40. yaşı
Suçlusunda kimse suçlu değil bu durumda
Herkes kendi rayında benim derdim kendi zorumla
Yani ölmek istiyorum hatta kendi yasımla
Ve hatırlarsan dokunabilirsin belki naaşıma
O gün öyle geçti işte ya bu günde böyle
Naparsan yap yerinde yok kimse
Beynimden geçenleri kağıda dökmek istedim
Ve kalibimle çatıştı sonuç sen yazdım yine