1. Verse :
Merhaba kadın bak ben senin yokluğunla uyandım..
Kalktım; yürüdüm ve kağıtlara abandım..
Bir şeylerse anlattım; zaten kimse anlamadı..
Sen benim için çekilmiş bir fazla kahırdın!

Yürüdüm öylece; zaten kimse konuşmadı..
Düşünceler sarardı ve bazen hiç solmadı!
Sorduğum sorular; istediğim cevap olmadı..
Ben anlattım hep de hiç kimse anlamadı!

Merhaba metropol köpeği sen paraya hayransın
Ağlamaklı sesim yine caddelerde yankılanır
Fotoğraflar çekiir ve sonra da yakılır..
Zaten tüm güzel anılar; mutsuzlukla anılır!

Neyi yaşamak istemezsen; zaten onu yaşarsın..
Bazen kendi mezarını düşünmeden kazarsın.
Bu bir yarıştı sen beni kazandın!
İstemeden de olsa beni kuyulara attın..

2. Verse :

Ölümüm oldun kadın defalarca atladım
Bu boş duvarlarla dost olmaya başladım..
Düşünmek zor gelir, görmek istediğim değil..
Göremediğim her günde kayboldu benliğim..

Aynalarla kardeş olduk; onlar beni dinledi..
Bir deniz kenarında; fotoğrafını izledim..
Böyle mi olmalıydı; gecenin mavisi..
Eşlik etti uykularıma kayboldu gölgem!

Uykularımdan git artık rüyalarım kabus..
Oldu.. Bense her gece çığlığa boğuldum!
Bir bank üzerinde kendimi avuttum..
En büyük darbeyi sol yanımdan vurdun!

Bir çığlığım var; duysa burada taşlar çatlar..
Gecenin 3'ü ve adını saatler adını sayıklar..
Mutluluğunun resmini görmek zor gelir..
Ölümüm elinden olsun; al git nefesimi!