Sabret, senden ayrı geçen kaçıncı gün bugün
Sende düşün ölümü biraz, içini kaplasın hüzün
Sevdim deme hiç boşuna sevmemişsin büsbütün
Yaş misali gözlerimden damla damla sen düştün
Hep hüzünle bitti bu yazılanlar acısı içimde saklı
Kimse dönüp sôylemedi mutluluk onunda hakkı
Yazmak kolaymı sandınız her bi satır içimi yaktı
Her defada satırlarıma birkaç damla yaş bıraktı
Anlamsızdı bizimkisi sanki güneşle ayın hikayesi
İmkansız biz olmamız ütopyamız biraz farklı gibi
Senden huzur diledim söylesene bu çok bişey mi
Gitmedi hiç aklımdan kalbimde saklı aşkın acı izi
Yaşarmıyız bugünleri bir çıkar yol göster bana
Gelde kon şu kalbime hayat o gün sözüm sana
Ne umutlar besledim biraz hâlimden anlasana
Görmedinmi bu kalp seninle yelken açtı zamana
Dur artık ağlama boğulurum akan gözyaşında
Bu kalbi sen besledin bak şimdi yirmi yaşında
Bilirsin aslında bu aşk henüz yolun başında
Sen üzülme yeterki bak mutluluk var sonunda

Kime yanlış yapmışım hanginizden üstün oldum
Hayatı yazmak istedim satırlarımı derde boğdum
Beraber gülüp beraber derdi paylaşandık olum
Geçte olsa anladım ben boşa kürek sallıyordum