Verse 1:
Sustukça saçar yalan taçla alçak anca
Sevin maçta çaresizsin gelir saçma, kader mi ölüm kaçmak?
Delirmiş insanlar, umduğun umudun zindanda
Gerekli savaş kindarla kim, dedirti illallah

Kaybetmek kelime olmaz artık senin için bi anlam
Anla büyümedin ve büyümek zaten bu dünyada saçma
Gücümü rapten aldım yaşlandığımda ailem olmayacak
Düşüncek, bi merco alamıyosam rapçi olmayacam

Komik değil mi? şahıs bak günün doldu gitti
Sokakta kurduğun her düş bitti her gün yinede güneşe gittin
Yoksa ölü suratlar görmekten mi irktin
Yoksa ölüme yürümek gerçekten de hayatında ilk mi?

Gel korkma gel ay ışığı kadar kara değildir cehennem
Zaten burası farksız ordan sevgi yoktur gelenden
Ben dümenden ayrılıyorum akar yalnızlık çenemden
Sen ülkemden ayrılıyosun göz yaşını izlerken

Nakarat:
Yüzüme öyle bakma yine
Sanma yakışır yalnızlık kendine
Hadi gel hadi gel bana söyle
Yıkılmak yok yok! Yok
Yıkılmak yok yok! Yok
Yıkılmak yok yok! Yok
Yıkılmak yok yok
Yaşamak hep kaçamak hep yürürüm yolumu tek ölene dek

Verse 2:
Hayallerimin menzilinde kapana kısılıp saptım
Yolumdan evet doğru kimene göre fazla saftım
Evimde oturup hayıflanmak sanki benim şansım
Yanımda kimse yoktu çünkü kim geldiyse, çattım

Hikayemiz kalsın beni öldürücek ağzım
Bi gun sokakta bulduğunda şaşırma hiç şahsı
İsterim birazda acıyı kara kurtlar tatsın
Görkemli yalnızlığıma sığnak oldu ah aklım

Odalar dışına çıktı artık sönen güneşler
Suratlar gülmez artık inan bana iner kireçten
Benim de kurtulmam lazım değilmiydi ateşten
Beklemezdim tek bi hata yüzüme gülen kardeşten

Önemsemiyorum artık ben de değilim bay sevimli
Kibar ve saygı gösteren ve tam bi bey efendi
Siktir et kim takar istersen ol bi kirli
Sana bakarlar hayali kovaladıkça acımasızca kinli

Nakarat:
Yüzüme öyle bakma yine
Sanma yakışır yalnızlık kendine
Hadi gel hadi gel bana söyle
Yıkılmak yok yok! Yok
Yıkılmak yok yok! Yok
Yıkılmak yok yok! Yok
Yıkılmak yok yok
Yaşamak hep kaçamak hep yürürüm yolumu tek ölene dek