Geç olmadan gel zamana haykırıp bırak
bu bünye yalnız ölsün geçmişinden sıyrılıp
Ve cambazıdır kalbin, aynasını kırıp görmedim dedim
Özlediğini söyleyip de sanki gelmemek gibi

Boş ver
Çok mu kötüyüz ki her tarafta günah var
Hangi gönle şerbet oldu zerre sevgi palavra
Sen git ağla yalanlar satan bir dünya kur paranla
İsmi olsun her sokakta özleyen bir çocuk var

Kimdi korkak söyleyim ben kimsesizin iç sesi
Kimseler de duymaz hayallerim yarının hissesi ve
Kanla yazılı geçmişin devası yok gönül gözünde
Söz verende çok bugün dönen bir çarka küfredende

Yönelme yargılara kalanlar huzur vermiyor
Tek bir yol gösteren dahi yok gülümse denmiyor
Yanılmak olsun tek tesellin huzur bul ve ara beni
Saçmalamaya başladığında sevgi bile yara verir

Nakarat:
Yok diyesim var yalanlarına
Kalan biri var çok uzak bir liman
Neyi sabreder insan o yollara
Bir kere girse kaybedilir zor olan…

Gözlerimde korku aşikâr ölünce selası
Ne lazım insan olmak için bela mısın cefamı
Bu sel gözümde büyür yok ki özleyene mühür
Saf kalbime süngü vurdum artık ölmek için büyür

İçim dışım bir bu senlik içten içe bir kir
İlkte istemeyen de sendin bak gözlerimde kin
Bugün her yer bir zift kokusu ölmekle bir
Görmek istediğini şey rüya buralar artık gerçek değil

Taşıyamaz ki külfeti sen yaşayamaz dedikleri
Bir hiç oldun sonunda yazmak anlatmakmış dertleri
Gidin geri yeşil gözünde özlemek gelir mi aşka
Ne hakla sevdin beni diye sorma sakın bu akla

Her tarafta kokun üstüm başım yinede bıkmadım
Baş ağrılarımı kesin doktor abı kan duraksadı
Bu son durak kadın yalanlarından artık arınmalı
Kim kiminle kaldı karalarım kalemle yarınları

Nakarat:
Yok diyesim var yalanlarına
Kalan biri var çok uzak bir liman
Neyi sabreder insan o yollara
Bir kere girse kaybedilir zor olan…