bir gönülde giren olmaz hepmi çıkan olurki
ağlamanınn utanacak bir yanımı kaldıki
umut vermek istemezmiş ihtiyacım var ki
ruh bedenden cıkna dek içimdeki hep umuttu
umut , ufak bir bukle taşıdım ki kendimde
kendimle olan sohbette hep senimi anlattım
sırtımdaki yüklerimi taşıyamamki artık
bu cocugun mesleği gönüllere hamallık
geceleri boş banklarda hayaldeki hep sendin
ruhumdaki kırgınlık devasızmı kalcakki
derdimi veren Allah , deva sende mi kaldı
sonda sana kavuştum baş musallaya değdide
bu tiyatronun sahnede baş roldekide kimki
şans eserimi katıldım ben de bu oyuna
anlaşılan son katılan ölecek tiyatroda
adıysa ' ufaktan umut-u bukle
VERSE2
kaçmak için yolları sen kimsinki kapadın
açık olan kapılarım neden sana cıkarki
yanlış anlama sakın namsız sözlerimi
kendime olan hıncımı kalemlerden cıkardım
utanıyorum evet , sana olan aşkımdan
duymasanda sözlerimi hep yazacak bu kalem
eski küfür dolu çarpık sözlerimin yerini
şimdi sana yazdığım içimdeki umutlar
yeni doğan kalbimin karanlıkmıs hep yeri
yok olan insanlıktan uzak kalamak gerekir
en doğrusunu sen yapıyosun beni yok sayarak
kendine zarar verirsin ben insan değilimki
zarar vermemek için uzaktanda severim
bana hiç bişey demiyosunki biraz güleyim
bana boşa bekle desende emin ol beklerim
ruh bedenden cıkna dek içimdeki hep umut