Orada kimse yoktur şu an benle beraber ölmüştür herşey
Kocaman memlekette adıma kimse vermemiş rey
Yine seviyorum yine severdin
Soğuk yüzünden yüzün kireç kasar fakat geçimdi derdin
Şimdi kaç insan kaybolur loş sokaklarında
Kaçak sigara satan itler köşe başlarında
Kışın sürekli pembe gökyüzü
Gırç eden ayakkabıların sebebi beyaz zemin örtüsü
Caddede beyaz etin kokusundan bayıl
Devam et cebinden çıkar hisleri ve çek bir fırt ayıl
Aylar oldu görmediğin insan sebepli bir acı
Göremediğin gözler vücudunda izler bıraktı
Sen de bıktın çocuk gibi kaçışlardan
Kimse anlamıyor bahsettiğin tanımlardan
Memleket dediğin yer uzaktadır özlemin kilometreler
Zihinde battle royal var soğukta sendelerken
Hakkı duymaz yalnız insan
Sen de biliyosun bunu
Hakkı duymaz yalnız insan
Ben de biliyorum bunu
Sadece adam olmamı istiyorlar
Elim ekmek tutmaz güçlü değil bilmiyorlar
Kafamda elli bin düşünce git de gitmiyorlar
Beni anlamadıkları için kin güdüyorlar
Kimse bilmez kopan fırtınalardan kör olduğun
En güzel gününde kimse bulunmaz yol sorduğun
Kelebekten kısa hayatın ölüm yorgunluğun
Uykusuzluk nedeni tüm gün süren bu durgunluğun
Dolaş eller cepte sokaklarda
Öyle soğuk bir şehir ki buz var şakaklarda
Tek kıpırtı arada bir kaşınma sakallarda
Carpe diem diyen öldü kafaya takanlar da
Eve gidip uzanmak var sürekli dolu kafanda
Herkes aynı dertte zengin de simit satan da
Memnun değil burada kimse koçum veren de alan da
Arada bir nefes alırsın gözler kapandığında