[ Ajmel Ahsas Verse ]

Cümlelerim benim oyuncağım bense bir çocuk

Bilinçaltımdaki dünyada çiçekler soluk

Kopuk bi film ya da köşesi yanık bi mektup

Kayıplarda satırlarım, uçmuş kül olup

Upuzun bi yol ki bolca engebeyle dolu

Gün gebeyse karanlığa, bunda ben yokum

Asıl amaç geceyle gündüzün tükenmez döngüsüyse,

ben başardım.. O döngü kadar da monotonum..

Sen otel odasındasın, bense komşunum yan odadan gelen müzik de, psikolojik sendromum

Az gelir sesim duvarlar engel olur bana

Ben ulaşmayan seslerin varlığı kadar yokum

Saat sabah 8 uykusuz geçen bi gecenin ertesinde yazılmış liriklerimle meşgulüm

geceler oldu günüm

heceyle doldu günüm

son dönüm de sona erer, ve en son gelir ölüm







[ NAKARAT (Ajmel Ahsas) ]



Kopuk bi film gibi

Kopuk bi film gibi

Kopuk bi film gibi tekrara düşer bu hayat



Sonunda mutlu son

Olmayan senaryo

Bütün roller elbet ölür bu hayatta









[ Rah-i Rast Verse ]

Ben sefil sefa içinde zengin cefa insanı

Açtı gözümü faltaşı misali kıstası

Mahrumiyet yaşam o yüzden kalemdir maşam

az daha kurcalarsan bozulacak rotası

Hızlı giden atın seyri vardı üstümde

Bu günlerde gülle elimi kanattım ben hep de

Islanır bulutlarım nefretten çıkan buharlarla artık bi dağ bulsa boşalsa bu kalbe

Bak artık kalk verdim o yabancı yakına

Bi kahve içse 40 yıl uğramasa yanıma

O 40 yılın sefasının cefasına sarılsam

Masallarla uyusam yine yaranamam sana

Çığlıklar sessiz sedasız avazlanır

Kargaşa intizamlarla bodozlanır

Kor ateş birazcık su ile alazlanır

Zinde inat bi dirhem salya ile kuduzlanır