Sayende peşinde koştuğum kendi kaderim
Düştüğüm boşluğun karanlığını taşıyor
Sahipsiz kalmış bir söz gibi seni sevmek
Ve çok çok önce yenilmişim sana bilmeyerek
Belki olmuş olan bu belki yalan
Her son bu yalan sensin tek kalan
Bu akla ziyan bir armağan..
Benim.. Benim..
Bir bakış kalmış bir söz gibi hatırım da
Beynimin bütün katmanlarını ezerek geçiyor
Gördüğüm şeylerin üstüne yemin ederim
Karanlık senin yağmurun içinde güller açmıyor
Belki olmuş olan bu belki yalan
Her son bu yalan sensin tek kalan
Bu akla ziyan bir armağan..
Belki olmuş olan bu belki yalan
Her son bu yalan sensin tek kalan
Bu akla ziyan bir armağan..
Benim.. Benim...