Vatani görev için gitmişti mehmedim… Ana ocağından, asker ocağına…
Belki bir çok hayal ve planlar içerisindeydi… Gitmeden evvel.
Bıraktı hepsini, kimisine nokta koydu, kimisine virgül… Gidiş vakti geldiğinde.
Belki de öncesinden sezmişti Mehmedim yaşayacaklarını…
Dönerse gazi, verirse orda son nefesi Şehit olacaktı kendisi…
Bu vatan için, Ay yıldızlık bayrak için savaştı şanına yakışır şekilde
Mehmedim dağlardaki itlerle…
Şehit oldu Mehmedim… Belki döşenmiş bir mayın, beklide kalleşçe
hazırlanmış bir pusu.
Bir savaştı bu... Vatanı bölme amacı olan itlere karşı bir savaş…
Ama her savaşında bir şerefi olurdu…
Kısa haberlerde çıktı, geçti adı… Belki 3, belki 5 belki de 7 gün boyunca…
Vatani duygularını bir kenara atmış olanlar, görünce hatırladı Mehmedimi…
İzlediklerinde büründüler zorda olsa vatansever milliyetçi kimliğine…
Aylar geçti ardından, ne adı kaldı nede şanı o sahte televizyon ekranlarında Mehmedimin…
Zorla vatanını hatırlayan insanlarda unuttu böylece….
Sanma ki bir gün nesli tükenecek Mehmedimin Mehmetçiğimin…
1 gideriz, 1000 geliriz her şey bu vatan uğruna…
Bizde Mehmediz, Mehmetçiğiz… Gerekirse kanımızın son damlasına kadar
bu vatan uğruna veririz.
Ne unuturuz, nede unuttururuz şehitlerimizi, bu ilerleyen zamanda.
Bu vatan uğruna can veren şehitlerimizi sende unutma !
Unutturma, bir gün unutacağımızı da sanma…
Bu vatana yapılan şerefsizlikler hiçbir zaman unutulmaz, unutma !