Nakarat;
Kalbime akan gözyaşlarım,
Yalnızlığım benim hayatım,
Silmem gereken bütün anılarım,
Kalbime gömsem de hatırlarım…

Virane;
Karamsar olmamak elimde değil, Bulamadığın huzurun önünde eğil,
Özleyen zaten istese gelir, Gidenler bana yalnızlığı getirir.
Yeni bir sayfa yazıyorum sil baştan. Oku sen bunu en baştan,
Gün biter ama gece başlar, Karanlık seni bağrına basar.
Yalnızlık zamanla suratını asar, Geriye kalansa çatık kaşlar,
Dur gitme benimle kal, Sen yoksan bana hüzünde var.
Bir kıvılcım ki içimi yakar, Nereye baksam her yer kan.
Sen yoksan benim içimde kar, Gittin gözümden yaşlar akar.
İçimdeki hırs beni yakalar, Haykırsam derdimi kim anlar?
Yalnızlığım artik tek dostum, Günlerce ben koşup durdum.
Şimdi ise kalmadı umudum, Sensizliğin içinde kayboldum.
Çekilmez oldu kaygılar, Yalnızlık hayat anlamsız kılar.
Gönlüm unuttum der hatırlar, Bana kalan silik hatıralar.
Virane yazar bugünde karamsar, Gücün varsa gel de yaramı sar
Bugünde satırlar benle ağlar, teselli verense dostlarım var…

Pesimist Şef;
Dostlarım var…
Önce selam, sonra ne haber? Denilerek başlar bu masallar...
Olaylar ve kurgular güzeldir, sarar etrafı mutluluk bulutları...
Ve birden gökyüzü kararır, görünür kara bulutlar...
Yağan yağmurlar değil, burada gözyaşı var.
Siz öznesi zamanla olur sen.
Ve bir tekilken, herkesleşir... Her şeyin olur...
Sonrasını boş ver tahmin edersin zaten sen.
Ama bu masalların sonu nedense hep hüzünlü olur…
Tek doğdun ve biliyorsun ki tek öleceksin,
Şimdi çok yalnızım deme bana, sen ne zaman attın ki yalnızlığını bir kenara?
Sus etme bir kelam, kesilmesin nefesin,
Sen konuştukça ağlayanlar olur terk ettiğin masallarda...
Bak şimdi sözlerimde bitiyor tıpkı o mutlu sandığın masallardaki gibi,
Farklı açılardan bakmaya gerek yok, bunlar değil sandığın gibi…
Tamam, belki moralini bozacak ama…
Şimdi kes ve kaybettiğin mutluluktan bahsedip durma, önce o mutluluğun gerçekliğini ispatla!
Nakarat;
Kalbime akan gözyaşlarım,
Yalnızlığım benim hayatım,
Silmem gereken bütün anılarım,
Kalbime gömsem de hatırlarım…