(verse)

Derdim benden güçlüsü yoktu bir zamanlar
dimdik ayaktaydım ayakta tutandım bazılar
dertlerime vaaz vermekten çenem kopar
yok sayardım bir şekilde kalbimde sargılar
ağrılar benden bir parçaydı her bürümlüğüm
yokluğumda varlığımda yoktu yaşamın güldüğü
vardı sigaramın ateşiyle yaktığım mumun söndüğü
andır ruhumun karanlığa gömüldüğü
döndüğü yoktu şansın hep karamsar
uzaklara erişemezdi bakışarım hep duvarlar
sarartılarda kalbim son günümde arzular hayatı
dünlerimde kaldılar..
ve saptı tüm bedenler düzeni bozucu silahı sıktılar
ve bense güneşe doğrulttum namlumu
sıktım her senem için bi kez
ve bana inat doğdu her günümde
gözümü alan o ışık canımı yaktı her seferde
yazık, ağlamak, vasat bi geçmiş öyküsü..

(nakarat)

Södürün ışıkları...doğmasın güneş!
Durdurun zamanları...batmasın güneş!

(verse)

Ve bir kısır döngüsüydü hergün aynı kavgalar
ve bir kısım sözcüsüydü derdi tasayı anlatan
ve sonbahar zamanı geldi uçtu gitti martılar
ve ve ve ve ve ve ve nokta koydu arzular
tarumar beden ruhtan ayrı düşerdi bazen
kalbim sustu ellerinden muaf durur kepazem
devran mıydı yoksa ben miydim misal semazen
bilmem kaç timsah gözyaşı döktürür cenazem
bir bakmışsın yoksun ortada hayellerin kayıp
dününü düşler misin geleceğine merak salıp
yarına elveda diyebilir misin bügünde saklanıp
benim gibi bakabilir misin zaman kaşın çatıp!
belki içten belki yapmacık tavırların
denizde kum misal bende bol sabırlarım
ufukta bir güneş doğar batar bi tek kalır adın
zaman akıp gider lakin geride kalır adımlarım..