Mitsah:
Çok çetin bir oyun bu seninle varolan
Bende dahil oyuna fakat biraz farklı roldeyim
Seyre daldığım bu filmin sanki tam içindeyim
Bazıkere dışında ağlayan bi paylaço

Sabırsız bir insanım ellerimde kozum yok
Hayata karşı korumasız kalbi kırık bi çare
Suskunluğumun sebebi belli geçmiş izlerimde saklı
Bi çok şey aslında sebebi yok dedimya sorma

Sahra:
Sonbaharsın sen nede çok sevilirsin herkesçe
Her şiirin içinde sen varsın her sarkıda nesırde
Benımde anlatacaklarım var sana sözlerimde
Belki anlatamam sözlerim bitip tükendiğinde

İstesem verirmisin bana ılık rüzgarlarını
Amma velakin ancak öyle anlatırım içimdeki fırtınayı
Alda git gözlerimi sulandıran o sert ruzgarını
Ben dökerim içimdeki fırtınayla o kurumuş yaprakları

Nakarat:
Kendi içimde kayboldum
Bitmez sandığım bu yollarda
Bir yer var senin olduğun

Kendi içimde kayboldum
Bitmez sandığım bu sonlarda
Bir yol var seni bulduğum

Mitsah:
Gittiğim yol karanlık gelde ol ışık yanımda
Fazlasıyla dikenli geçtiğim bütün bu yollar
Biliyorum ki vardığımda yine hüzün muallak
Uçurumdan düşüyorum tut bırakma elimden

Kalbim açık sonuna dek gelde ol konuk
Benimle poyraz ol ve es uzak diyarlara
Bense sağnak olurum kayıp bu sahralara
Sözün bittiği yer seninle karanlıktan aydınlığa

Sahra:
Es geç diyemem kırmadan ağacın dallarını
Sert pek keskin bir okadar kasımın soğuk havası
Üşütüyor bazen beni yeşil gözlerinin bakışları
Isınmak için baktıkca yeşilinde en güzel masal diyarları

Söylemek istediklerim var nasıl anlatır bu sözlerim
Korkumdandır sana yar herbir kelam düğümlenir
Avuçlarımda bir duamsın rabbimden dilediğim
Bir meçhul geleceğin ? Çölüme yağmur gibi beklerim…

Nakarat:
Kendi içimde kayboldum
Bitmez sandığım bu yollarda
Bir yer var senin olduğun

Kendi içimde kayboldum
Bitmez sandığım bu sonlarda
Bir yol var seni bulduğum