Verse 1:
Karşı koymam gerek belki, şu an çıkarlarım var
Tavrım 'neyse boşla” deyip susmak, planlarımda
Tutarsızlık, diz boyuken umutlarım çokta
Bulantısı pis kokulu bi'de kuralları zorlar

Parasızlık, kabul tamam gelcek peşimden
Makul hayat derler delircem, beni sen
Anlamıştın, alışkınsın dinlediysen önceden de
Yalpalayıp dağılmışım hiçte görme bence, yüzyüzeyken

Artık bitkinim, kilom altmış beş civarı, dümdüz beden
Kassız, itici bir halim var git artık derler görenler
Düşün gülmezler bilene, Keşke ölsem düşündüğüm;
Keşke öldürmez yine de

Ölmek zor, vazgeçersin olmak istediğinden
Ödlek o, dicekler o boşboğaz herifler
Ne düşündüğünden ziyade eylemlerin gerçek
Örnek ol, Milis senden sonrakilere (aagh!)

Nakarat x16:
En kötü kaçarım!

Verse 2:
Kuralların olmadığı bir dünya değil, olmayan bir dünya
Şu anların yaşanmayıp yok olduğunu varsay
Ne kadar çok insan varsa o kadar sorun var
Kurtuluşu ölüm anca o da korku saçar

Hata benim, o da buna son verememem
Daha değil, orda burdan çok beterlerse
O zaman yarra yerim, yani varsa böyle bi'şey
Kaçmak daha temiz, yani kaçmak öyle gidip

Nere olursa sıkılınca devam yollara
Dene yanılma, kısıldıysan fena ortama
Belki gelir, bir cesaret keser bilekleri
Belki siyanür, bir şırınga yeter gözlerimi

Kapatmaya, kurtulursam ercem muradıma
Hattâ baya hazırken ben yapsam şuan daha
Uygun zaman değil deyip erteyip kaçar Milis
Ruhu daralan delirdikçe ister ölmeyi

Nakarat x16:
En kötü kaçarım!