Çerçevelerime eklediğim onca resim tuzla buzken
anlam doldurmaya çalıştığım çiçeğim susuz durumda
kalbim yüksün ve burukluk imtihanındayken bile
meşrutiyetimi huzurumu ilan edemiyorum ellerimle
refah ve gerçekten insan olan insanlarla birlik kurmalıyım,
türkiyede bir milyonu geçgin insan varsa
bir milyon kişi içinden bir kişi dostum olsun yeter bana
zorluğu aşabilecek ve sırtımı dayıyacak dostum olsun
çoğu kez sonbaharlar yaşadım ıslandım sırlsıklam
rüzgarın estiği taraftan tam tersine yol aldım
mimiklerimden döküldü en buğulu ve yaralı sözlerim
toprağında adım attığım yaşamda kırdılar kalemimmi
yaşamak zor gelmiyor bu gördüğüm insanlardan tiksindim
ağızında laçka kelimeler savruluyor yaprak misali
şeytanın azdırdığı günah keçilerinin pisliği bunların hepsi
temiz sayfalar artık karakalem iziyle dolu
bul gönlüm parçalasın ciğerimi dumanlar
yaksın hercayil ömrümden ömürler
sürüklesin en bataklık noktaya
Olumsuzluklar hep yol ayrımında dekkelirdi
yolumdan sapar karşı kaldırıma doğru geçerdim ki
hep ki, soluksuz göz yaşları felç ederdi yollarımı
tanımazdım en kuytu köşede yakalardım acılarımı
gözlerimi kapatıp bir dakika sonra gider zannederdim
ama yanıldım,küçüktüm her gün bir ayrı ızdırap çekerdim
ırmaklarıma taşlar koyuldu ve su olduğu yerde taştı
zaman durmaksızın ilerliyor