Nakarat x2:
Yol yorgunu, hayatım yol yorgunu
Dese bana son vurgunun
Ölüm olsa ucunda kaybetmem savaşı.

Verse 1:
Sadakatin sınırlı bir cümleyle çekil
Bugün yoluma çıkanların hepsini ezip
Defolup gidicem ben bu şehir kan
Elimde cinnetim ve bi kaç bardak umutla

Kaybedip kin aldın öyle, boşverip hayatı
Ona söz veripte ağladın hiç koyverme zamanı
Kaybedemem savaşı henüz vakit var bu sefere
Parayla saadet olmaz gülümsemek yeter bazen

Arkanda sandıkların önüne engel üzülme
Ona sorsan canından öte zaten
Ve sonra biri çıkar ki her zaman yanında olup
Karanlıkta ay sabaha güneş öyle umut olur

Kafamda tonla dert var olmaz ölüme yakınlık
Kanımda hırsın akıntısı cesaretim azılı ve ben
İçimde mezar kazıp öldürdüm gidenleri
Söndürdüm yalanların mumlarını üfleyip

Nakarat x2:
Yol yorgunu, hayatım yol yorgunu
Dese bana son vurgunun
Ölüm olsa ucunda kaybetmem savaşı.


Verse 2:
Zamanla alışılır fakat giden gider
Odam dolu bi ton sayfa baktığında hepsi bi ders
Resmedilmiş bi tablo hayal kursan yeter
Bir mahalle oynayan çocuklar üstü başı güneş

Rap benim silahım çekil rap benim günahım olsun
Rap benim savunmam ama sizinkiyle bir değil
Kes bırak fiyasko hayat savaş silah dil
Maalesef insanoğlu ölü cenazesi kirli

Hedefe doğru koş ve gözünü yum ki görme engel
Tamam kötü adam benim, sabıkam temiz sana yardım etmem
Bunuda böyle düşünüp kör gözünle gör iyiliği
Sonra kavga çıkar bi şey yapmadan de ki hakkım değil

Yol yorgunuydu kalbim sakinim
Ne yapsamda yaranamıcam insanoğlu çiğ süt emmiş
Başarsamda yakama yapışıp olmadı derler
O yüzden istemiyorum umrumda değil.

Nakarat x2:
Yol yorgunu, hayatım yol yorgunu
Dese bana son vurgunun
Ölüm olsa ucunda kaybetmem savaşı.