Verse 1: Set
Bir an gelir, vazgeçersin öyle olmaz!
Vakit gibi insan geçer hiç birisi unutulmaz.
Atlamışsan uçurumdan, ip tutulmaz artık!
Korktuğumuz tüm sonları, biz kendimiz yarattık.

Şimdilerde nerdeyim? Hangi rüzgar attı beni?
Alev almış gemim söyle hangi liman yaktı bizi?
Boğuluyorum uzanmıyor yardım eli!
Dert denizi boyumu aştı, kandırmayın kendinizi.

Hep birisi, yalan söyler diğeri doğru, takip edin gölgenizi!
Korkucak çok şeyin var sen kendini kandır.
Bir bardaktık taştık sonra, hep yarı da kaldık!
Bir ateştir yandı öyle ne yapsan da sönmez artık!

Hayallerime baskın yapıp ettiler talan,
Rüzgarların üşütmüyor esti bak yalan.
Acıtmıyor hiç bişey canımı eskiler kadar,
Onca zaman koynumuz da besledik yılan.

Verse 2: Mackberk Dayı
Herkes gitti, ellerimde elvedalar kaldı!
Herşey yalandı, ben bilerek kandım,
İnandım, yanıldım, zaman herkesi tanıttı!
Tanıdıklarım ise tanıdığım gibi kalmadı.

Bıraktım bir köşede, vazgeçmek şatafatlı.
Gözden düşenleri, geri toplayamazsın!
Artık kaybetmekten bile korkmayacaksın,
O gün aynada gördüğün ile tanışacaksın.

Uğruna çok gecemizi rehin bıraktık,
Bir gençlik maf ettik, Allah affetsin!
İnsanı ayakta tutan, yaşadığı acılardır!
Dünü kaybettin, anı yaşadın, e yarın var mı?

Kim bilir belki yarın vardır?
Sen de düş, seni de kimse kaldırmasın!
Yanımda olmasan bile aklımdasın.
Kalbin yosun bağlamış, aklın nasır!