Dinle Ney'den, nasıl hikâyet eder?
Ayrılıklardan şikâyet eder:
Koptuğumdan beri kamışlıkdan ben,
Ağlar kadın erkek inleyişimden.
İsterim hasretle doğranmış yürek:
Derdimi dökeyim feryat ederek.
Aslından kopup da ayrı kalanlar,
Gene o kavuşma gününü arar.
Her mecliste geldim ben ah-ü zâra,
Eş oldum, bedbahta ve bahtiyara
Her biri sandı ki bana olur yâr,
Lakin aramadı bende ne sır var?
Sırrım, feryadımdan değildir uzak.
O nuru yok sanır lâkin göz kulak,
Gizli değildir can tene, ten cana,
Canı görmek için izin yok sana.
Yel değil, ateştir bu Ney'in sesi,
Kimde bu ateş yok ise vah ona.
Aşkın ateşidir ki Ney'e düştü,
Aşkın coşmasıdır ki meye düştü.
Yardan ayrılanın ney gönül sesi,
Perdemizi yırttı Onun perdesi.
Ney gibi panzehir var mıdır söyle,
Hem uygun, hem düşkün, kim gördü söyle?
Ney kanlarla dolu yolları söyler.
Ney, Mecnun aşkını hikâye eyler.
Bu aklı kim anlar bihuştan gayri?
Dile mahrem mi kulaktan gayrı?
Günler gam içinde vakitsiz soldu,
Günler yanışların yoldaşı oldu.
Sen varsın, günlerim ne gam, gittiyse,
Sen kal, temizlikte eşi yok kimse.
Balıktan gayrisi suyuna kandı,
Nasipsizin günü gecikip yandı
Pişkinin halini hiç anlar mı ham?
Söz kısa gerektir imdi vesselâm…”

Bişnev in ney çün hikâyet mîkoned
Ez cüdâyihâ şikâyet mîkoned
K'ez neyistân tâ merâ bubrîde end
Ez nefîrem merd ü zen nâlîde end

Sîne hâhem şerha şerha ez firâk
Tâ biguyem şerh-i derd-i iştiyâk
Herkesî ku dur mand ez asl-ı hîş
Bâz cuyed ruzgâr-ı vasl-ı hîş

Men beher cem'iyyet nâlân şodem
Cüft-i bedhâlân u hoşhâlân şodem
Herkesî ez zann-ı hod şod yâr-i men
Vez derunî men necüst esrâr-ı men

Sırr-ı men ez nâle-i men dur nîst
Lîk çeşm ü guşrâ ân nur nîst
Ten zi cân u cân zi ten mestur nîst
Lîk kesrâ dîd-i cân destur nîst

Âteşest in bang-i nây u nîst bâd
Her ki in âteş nedâred nîst bâd
Âteş-i ışkest k'ender ney fütâd
CuşÃ®ş-i ışkest k'ender mey fütâd

Ney harîfî her ki ez yâr-i bürîd
Perdehâyeş perdehâ-yi mâ derîd
Hemçü ney zehrî vü tiryâkî ki dîd
Hemçü ney demsâz u müştâkî ki dîd

Ney hadîs-i râh-ı pürhun mîkoned
Kıssahâ-yı ışk-ı Mecnun mîkoned
Mahrem-i in huş cüz bîhuş nîst
Mer zebanrâ müşterî cüz guş nîst

Der gam-ı mâ ruzhâ bîgâh şod
Ruzhâ bâ suzhâ hemrâh şod
Ruzhâ ger reft gu rev bâk nîst
Tu bemân ey ân ki çün tu pâk nîst

Her ki cüz mâhî zi âbeş sîr şod
Her ki bîruzist ruzeş dîr şod
Der neyâbed hâl-i puhte hîç hâm
Pes sühan kutâh bâyed vesselâm