Yaslan arkana derin bir nefesle
En sevdiğin hayalinle kal tekrar başbaşa
Ne kadar hoş desem de yaşamak hayli zor
Kursağımda kalıp beni benden eden hevesle
Söyle cesaret mi, doğruluk mu?
Sabretmek erdem yahut olgunluk mu?
Kaybeden bulmuş mu, sahip olan unutmuş mu?
Cevapsız onca soru deli eden de bu kuşku


Senkronu kayıp her film için değişmez kural
İzlemek istemezsin tahammül dahi zor
İnsanlık hâli deyip de izah edemezsin
İçi dışı bir değilse güvenmek hayli zor
Babamdan armağan ben ninnilerden anlamam
Dolayısıyla erken oldu hayatı kavramam
Bazen kaçıp da saklansam yumsam gözlerimi
Elbet gelir bulur uzun değil fasılam
Ve dünyevi sorunların tahakkümüyle iki büklüm oluşsam
Sıkıntı duymuşsam koymuştur.
Mutluluk hayali hoştur peşinden de koştur.
Kolay değil malum, ilk metreler yokuştur…