Kolera Korkusuz
Hayatım her yılı başka bir devir misali
Yoksulluk içinde bocalayan bir ailenınkinden derin uktelerim
Yaptığıma pişman olduklarımı yapmayı ben istedim
Anımsamıyorum ilk ne zaman kirlenmişti elleriim
Hayat böyle davrandıkça sert bir iki aglıyor yoruluyor bitkın düşüyorsun
Sonra düşünüyorsun sert bir komutan gibi hamlelerını hesaplıyorsun
Üzerindeki tozlerı silkip tekrardan başlıyorsun
Ben ne bileyim madem oyle katı olayım yeri gelince
Sömürür bir oyle bir boyle insan, iş menfaata gelince
Nedensiz değil bu yalnızlığım
Kendimi bağışlamam kolay kendimi üzdüğümde
Zaafım var kendime kötü sürprizlerine zamanın kalbim alışık
Endişelerimi sorarsan hepsi zehirli sarmaşık
NAKARAT
Madem öyle artık bende, duygusuzum
Sarılıyo fırtına bendeki acıya, huzursuzum
Alışıyorum yıne derken buraya, uyumsuzum
Yıkılıyor köprü ve düşüyorum araya, korkusuzum

Çıktıgım yol için yok bir an kaybedilecek zaman
Ve bilirki kajmeran dünya acımasız koca bir mekan
Yediğim vurgun gittim sürgün çıkardıgım yangın bu yandığım yangın ben baygın
Su gibi berrak olursan çalkalanırsın
Ağaç gibi büyüyorsan gövdenden baltalanırsın
Cesur yurek değilsen derhal susturulusun
Zayıfsan herkesın sözüne içlenip burkulursun
Yanlış tanıdım elleri ben ben gibi sandım herkesi
Aldım peşinen dersimi
Kendımle dostluk tek yolum
Gunum farklı ertesi gün oldu bugünün oncesi
Ve dünmüş bugünün elçisi benmışım kurban keçi
Küstürüyor benı olanları ızlemek
Guveni kırılmış gibi insan gibi kafamı cevırmek
Bana düşen olmak için diyorlar kırkına eriş
Kırkından sonrada başlıyor gergin bekleyiş
NAKARAT
Madem öyle artık bende, duygusuzum
Sarılıyo fırtına bendeki acıya, huzursuzum
Alışıyorum yıne derken buraya, uyumsuzum
Yıkılıyor köprü ve düşüyorum araya, korkusuzum