Verse 1:
Suçum 99'da enkaz altında bir gün kalmak mı?
Annem arka odada beton yığınlarına sarılmış..
16 senemi yedi, bedenimi harcadım ben ağabey,
Geriye dönemem artık Bursa'nın sokaklarındayım.

Bu aciz hali raple bozdum, mürekkebim siyah.
Puslu gecelerin diliydim her gün ölmek istiyordum.
Üstü kapalı bir ton sıkıntıya benimle göğüs geren
Herkes bıkıp gitti bense hep yerimde bekliyordum.

24 yaşındayım 2 mezar başındayım.
Gerisi fazla mühim değil bugün ayın kaçın dayız?
Elalem helal olsun paraya tapıyor artık anladım
Dünya dönüp dursa bile bitmeyecek kalp atışları.

Çünkü değersiz bir kadına yalvarışlarımda buldum hayat kavgalarını lan
Biz artık anlayışsızız.
Canımı almak isteme, verdim paranın üstünü.
Karanlıkla dost oldum ama satmadım seni.

Nakarat:
Karanlık huzur veriyor,
Kapandım odama seni dinlemiyorum.
Hayal edip hüzünleniyorum suçlu kim sakın bilme diyor onlar!


Verse 2:
Kapmadım çantanı baktım mafyalık tasladın.
Derdim arkanız kalkmadı çaktım aynalı kartları.
Gördüm, yüzün kaç parça gerçeği katladım attım.
Sokaktayım dedim bana bakmadı, sattı.

Sokağın ortasından başı da sonu da net görülür, bil.
Gördüm başını sonunu ortanı memnun değil hiçbir yanım.
Gerçeği göremezsiniz ölmediniz hiç susun.
Zaten ‘bir parça' deyip bölmediniz hiç.

Devam edip sok bıçağı titre yolda kuytuna bak.
Tokat seven yanaklarınız bu şiddetten kurtulamaz.
Yüzüme bakıp söyle piç, Kim ne borçlu sana?
Sahi içine bir Dünya sığacak kadar boş mu kafan?

Yeni bir kıyafet almak için indi vitririn camı,
Kimliğim kayıp.
Dikmek istedim de koptu ipliğim dayı.
Vurmak istedikçe korku gözledim, Ayıp!

Nakarat:
Karanlık huzur veriyor,
Kapandım odama seni dinlemiyorum.
Hayal edip hüzünleniyorum suçlu kim sakın bilme diyor onlar!