Bölüm 1
Ne kadar afitapta olsa hayat demlenir
Onla başlayan sözüm er ya da geç diptedir
Beni bu soğuk kaldırımda görenlerde serindir
Nedeni var mı bilemedim, uzak mı kaldı ellerim ?
Ve o, ne kadar yüzüme gülüp kaybolursa
Bir o kadar da canı yanar, çünkü hala benimledir
Varlığını yokluğuyla bir tutup sevinmedim ki
Sıkıntımı bir tütünle, örtüyorum çare midir ?
Çare miydi ? Boğazlar kadar derinde olmak
Çare değil ! Tüm İstanbul, sesine doysa !
Eninde - sonunda, yüzüne baksam
Ben bi' seyyahım, umutlarımda ràna.
Yaşantımın içinde, hüzün - elem tonla
Ayaklarımı çöle düşürdüm, çekenlerdi dostlar
Yavaş yavaş gömüldüm, kalibre payidar.
Saadetin silüetindir, buna yok fayda !
Nakarat
Belki.. gözüm onda kalır ama buna var bi engel
Dön bi gel, yüzüm sade kırmızı
Mevsimlerden.. baharı ayıran kışım !
Buna sebep başım.
Kim ne derse desin, anlamaz başım..
Bölüm 2
Bakarsın.. boşuna zaman kaybı yaşandı,
Dalınca uzaklara gönül kapına dayanır
Kadeh kadeh sevgi dağıtıyorlar bu durakta
Kimine parça parça aşk, kimine pranga
Bana düşense bir ayna bakınca bi kaç surat var
Tebessümün aşka inat, tesadüfler ortasında
Bir yanımda brandalar, karanlığına örterim
Ki karanlık senin adın, cesaretimse bitti artık.
Beklerim.. değecek bilirim..
Sol yanım intihar notası gibi..
Çarpıyor daimi..
Bu adam zifiri..
Susamam..
Konuşurum.. sızlayamam..
Zaman.. en kötü iltihap,
Ben buralarda duramam..