Küllerinden doğar alev olup içimde yananlar
ve sen doğarsan ölümü gerçekleşir kalbin
bir zamanlar dibine sarsak hayalin ve serüveninde kahraman
ben masal,sen misal,bu sadece bi hayal
verdiğin güzergah sanki okyanus açıklarında
tek kalırsın işte harap olmuş garip sandalınla
yıkıverirler en sonunda
düşersin hep yanında ben olurmuyum bu meçhul hayat denklemin kısa
yüzüne baktığımda çelimsiz bir düşünceyken
ben bu hali tanırdım özünden,düşersen gözümden
seni tutacak yok artık bu koca diyarı seyrederken
meftun ol ve gönül bağını sıkıca bağla iplerinden
sarkıtır hayat
yaşamın ufku genişler ve direnmekten yorgun olsam
bi çare durulsam
dön desem ne değişirdi,bendim gafil avlanan
sonunu kestiremedim yani bu kez sadece benim hatam
Yansın efkarım,yine tutuşturursa bırak kaybolsun küllerimiz
ben öyle utanç duysam bile sen vurdumduymazlık izinden git
direnmek zor geliyorsa bir an düşünürsen hatadır
kaç yarın çok geç olabilir
geri dön desem aldırma sakın bu benim hatam
Benimdi son karar
evet kolaydı hepsi cesaretimi toplamak kadar
ve düş kurardı öyle
kendi ışığını bulmadıkça insan ne kadar hata yapar
hep mi ömrü derleyip toparlar
bardağın boş yanından doluyu sök çıkar
bilirim imkansızlık imkanlar doğurur sen kazan
gayret et,yarın geç olmasın gözünde büyümesin tüm işler
henüz pişmanlık uzak bir ihtimal
utanç kibiri dize getirdi
ummadık bir anda nefis kendi rızasıyla gafletine yenildi
meydan okudu hayatın bu saçmalıklarına ve sana
direnişin son evresinde gücünü nefret bitirdi
kimi zaman korkularına biçilemeyen bi kaftandır susmak
bazen de erdemliktir konuşmak
gönülde var olan fikirde muhtelifse
yani bir bakımdan mutaassıp bir karar oldu haklı çıkmak