Verse 1:
Hayata son bu şarkı, hayatımın sonuna bak,
İçilen hiçbir ilaç seni intihardan koruyamaz,
Bir tarih at deftere, yaşamak ezbere,
Kulak verin beynimdeki kahrolası seslere.
Bu denli uyandırmaz iliklerimi korku,
'Hayatta vazgeçemem” dediklerimi kovdum,
Paranoyalar doğdu, lamba sönecek er geç,
Dünyadan uzaklaşıp hakk'a dönecek herkes.
Biliyorsun sen de bunu, itiyorlar derde kulu,
Bende ya da sende sorun, cevapsız bi kaç soru.
Sol yanım bi gün durur, ölümü beklerim,
Beni dünyadaki hiçbir madde gebertmeye yetmedi.
Ben zulüme gittim anne, bir de böyle sev beni,
Ruh denilen varlığı hep tecrübeyle besledim,
İster bana deli deyin, isterseniz serseri,
Ben ütopyamdaki kadından başkasını sevmedim.
Nakarat x2:
Gözüne perde inecek, o gün her şey son bulacak,
Dışarı yağmur yağacak ve ıslanacak bu kaldırım,
Aynı şeyler söylenecek, ağıtlar son bulacak,
Sadece ölüler dinlesin bu şarkıyı.
Verse 2:
Hakk'a yaklaşıp, elim kolum paklaşır,
Bir duayla münasebet gösterdiğim anda çık,
Sil gözdeki yaşları, ölmeye başlarım,
İnsan, kaybedince yaşlanır.
Yokluk kokan her dostluğun meyvesinden yedik,
Şükür ettik kefil değildi, gözyaşımız yeniydi,
Gözlerimi devirdim, ellerime dokun,
Dökülen saçlarımdan geçmişimi oku.
Bi güne sığan aşkına, güvenemezdim affet,
Bi çok gülüş sahte,
ve çok gülünç aslen, görmemiştim böylesini,
Ben ailemden kopuk geçen çocukluğumun öfkesiyim.
O sigaraları içmedim, koluma bastım baba,
Özür dilerim, öyle evlat olunamazdı sana,
Sonuna vardı hayat, bataklığın içi,
Pişmanım, onları ağlattığım için.
Nakarat x2:
Gözüne perde inecek, o gün her şey son bulacak,
Dışarı yağmur yağacak ve ıslanacak bu kaldırım,
Aynı şeyler söylenecek, ağıtlar son bulacak,
Sadece ölüler dinlesin bu şarkıyı.