Ne umudum var, ne uykum..
Kime hesap sorsam bilmiyorum.
Kocaman bir yağmur bulutuyum,
kendimden çok korkuyorum.
Kağıt ve kalem, ben artık bu kadarım.
Bi şey var ama daha tam anlatamadım.
Yenildiğim kesin de yanılmadım,
şehirlerin kalbi yokmuş anladım.

Öpsene beni tam da bu gece,
inancım kalmamışken hiçbir şeye.
Bu böyle gittiği yere kadar gider,
bugün çok mutluyum ama birazdan geçer.

Ne kadar oldu bilmiyorum,
kendimi çok özlüyorum.
Hangi role girsem ölüyorum,
bir şekilde yeniden başlıyorum.
Her şey güzel olacak sanırdım,
hatta bunun için günlük tutmaya kalktım.
Ceplerimde ellerimi aradım,
ah benim canım yalnızlığım.