Bazen içimden geçenleri anlatmak yetmiyo,
Ve bazen seni anlatırken sesim bile titriyo,
Beni benden alır inan gülümseyen gözleri,
Bazen mutlu eder beni bir tek onun gölgesi.
Sen küsünce bitti herşey herkes gitti bi anda,
Ben de bittim inan burda yıkıldı bak binalar,
Lambalar söndü yine sebep sorma bilmem,
Ve birden karanlıkta kaldım bende birden.
Şimdi benim kimse dinlemiyo derdimi
Kendinden dışla beni bilmediğin yer gibi,
Kelimeler canlı olsa siler kendi kendini,
Sen ağlıyoken kendin oldun sevinçliyken el gibi!
O içten gülüşün bana gelince şaşardım,
Sonunda somurttun beni bunu sen başardın,
Ve şimdi akşam oldu çekildi bak perdeler,
Söyle seni asıl seven keç kez seni terk eder?
__________________________________________
Söylemen gerekli bana ölmemem gerekli,
Şimdi görmemem gerekli seni, özlenen sever mi?
Bende fazla olanı gelip benden almadan gidersin,
hangi dersi öğretirler gerçekleri hayat dengeler mi?
Perdeler mi beni sana göstermeye yetmiyo?
Nerdeler mi merak etme onlar seni izliyo,
Ve bilmiyo kimse seni kim olduğunu terkeden,
Zaten sen değilsin bana ellerimi terleten!
Konuşmana gerek yok ki zaman doldu tamam,
Çünkü bende bi sen yoktu yani başka bişey yarım kalan,
O yüzden ümitlenme yarın seni hatırlamam,
Kendimde değildim ben seni yazarken kağıtlara.
İnan sana gelmek için benim önümde uzaklar var,
Unutmam ki adını asla görürken hep rüyalarda,
Kimse yokken aklımda seni düşündüm zor anlarda,
Onur bende öldü dersin gelip sana sorarlarsa.