Ben yaşadıkça gördüm lan ölümü,
Neden bu beden sabit kalmak istedikçe duyguların bölünür?
Semaya karşı açılmış şarapların hesabı,
Tekel bayide değil mahşerde görülür.

Parçalanır sol tarafın yinede belli etmez,
Hayallerin deniz kadar dolu sense Körfez,
Lambaları sönük bu şehirde ikinci turum,
Belki geçtiğim bi sokakta kendimi unuturum.

Şan şöhret unutulur belli burda kalmadığım,
Bilinmez en az babam kadar içime ağladığım,
Zamansa annem saçlarına ak düşürür,
Dertle sürüklenir insan kendine almadığı.

Çok şeyi rabbinden diler,
Bilmezsin bataklıkta güneş gibidir bir el,
Beynim savaş yeri kalp diyor diren,
Deliler hayatı farklı gördüğü için gömleği ters giyer.

Nakarat (2x)

Dertler, kederler gelip geçerler bazı şeyler gecenin içinde,
Açılır defter acıtır biraz dökülür kalpten ritmik şiirler.

Nasıl anlatayım şehrin kalabalığını,
Bir yağmur damgasını gözlerimden çalamadığımı,
Tesellilerin artık bana yaramadığını,
Bil dünyadan kefen harici bir şey alamadığını.

İnan menfaatci insan oğlu,
Cebimde param olunca herkes bana insan oldu,
Sürüklendim lan boşluğa kimse yoktu,
Mutluyken karnın açsa gönlün toktur.

Bir yanım karşı sanki Ortadoğu,
Aramıza okyanus girmişse orda boğul,
vedaya alıştığım yıllardı orta son,
çay bile beklerken orada soğur.

Benim dert denen ormanımı siz yaktınız,
Azraille trende bi uzak bide yakınız,
Aslında sizi hatırlayan son kişi öldüğünde,
Dünyada hiç yaşamamış olacaksınız.

Nakarat (2x)

Dertler, kederler gelip geçerler bazı şeyler gecenin içinde,
Açılır defter acıtır biraz dökülür kalpten ritmik şiirler.