Dönen dünya durmayı bilir zamanı var

bak sen dardayken kimin amanı var

bu sokaklar bir tek sana mı dar

dünya dünya olalı çekmedi böyle cefa

hatırlatır alimler bin defa

boynumu ipe çekseniz, pislemem yediğim kaba

yaşamımın bütününü kaplar ana baba

minnetle alakasız mecburuz yaşamaya

kalbimin hırsızı meydan okudu bana

çok zor gelicek ama hazırım ben savaşmaya

ben bu yolda ilerliyorum hızla yayan

bin cefa da çeksen dinlen dayan

hamurun taze bozuldu mayan

insanlığın suyu çıkmış

içelim birlikte ama bulanıkmış

beklediğim zaman samanla karışmış

yürüdüğüm ince çizgi kalınlaşmış..





Sevmeyi bilmeden seviyorum demek

ne saçma bu kalpler hep mi dönek

sıhhatine bağışladım seni

aşk vücudda çelik yelek





Kördüğümlü aşklar nerde kaldı

hayatının dörte biri onun yüzünden karmalaştı

kin tuttuğun kişi senden daha mı iyiydi

kıskançlığın sonucu hayatından silindi mi

binlerce sıfat arasından o kimdi ki

sevmek gibi ayrıcalıkları kim bilir

seni kırk sene yaşlandırır kibir

biri iş bilir, ona iş verir, kazancınızda lanet kibir

bir ülkeyi zenginleştiren yeniliktir

yeniliğe kapalı bir yer sahte bir felektir

insanı her beladan kurtaran sükunettir

bin cefayla sürüklenen bendim

bir defalığa buraya kadar geldim

önümdeki dayanılmaz duvarı deldim

boş vakitlerle aldanarak kendimden geçtim

hüzün kuyumda boğdum hüznü kendime geldim

kimse bilemez ama ben hep birini sevdim..