+Bu yazgı değişmeyecek anladığımda çok geçti.
-dediğin anda belki gelir birisi,anlar seni.
+Kalmadı umudum çok karanlık çok.
-Açmadan gözlerini bilemezsin yok.
+Bir gece söküp yerinden,kalbimi çaldılar.
-Onlar kalbini değil korkularını aldılar.
+Düşünmek istemiyorum artık.
-Düşün,düşün ki yeniden sızlamasın bu ağrılar.
+Evimden uzaktayım yatarken yatağımda.
-Gökyüzü sanki sana gülmüyor bu ara, ha?
+Dünya bomboş sanki sade ben varım.
-Ve bir de şu haline sebep olan kadın.
+Unutmak istedikçe daha çok kazınıyor.
-Zaman bir hokkabaz ve hep o kazanıyor.
+Hiç olmayacak bir yerde öldürüp imkansızı...
-Sonra bütün bunların hepsi hile diyor di mi?
+Aynen öyle

Nakarat

Olanları unutup geriye dönemem
yandım çok öylece sönemem
bir kül kalır illa
senden ya da benden.

Zihnimin derinlerine itmek istiyorum seni.
Sanki bir şarkıdaki deep ses gibi.
Ama sen assolisti bu şarkının, yle miydi neydi..
en son gelen ve en önce terkeden bu pisti.

Ben istedim olmadı şarkı besteledim.
Sen beslediğim umutları ellerinle zehirledin.
Durup kurtarmak için vakit vardı fakat
Sen yaslanıp arkana bu felaketi seyrettin.

Dolmadı gözlerin,olmadı bu göz bebeğim.
şimdi ben nasıl tutup kendime özle deyim?
Batmak üzere olan bir geminin güvertesindeyim.
Şimdi kurulamayan bi cümlenin öznesiyim.

Dün yanında, dünyada uyandım.
Bugün sen ertesi, yolun sonundayım.
Şimdi yabancı bir sabaha merhaba,
Kül olmuş geçmişime diyorken elveda.

Deliye döndüm duyunca çekip gittiğini.
Nerden bileceksin sen nerde bittiğimi?

Olanları unutup geriye dönemem
yandım çok öylece sönemem
bir kül kalır illa
senden ya da benden.