Güneş doğdu , Şafak vakti canımın içi .
Gitme diye haykırsamda duyamazki sarılı dilim.
Aşk denen bu acı boşmu yoksa kanımı kirli ?
kalbinde giremediğim o dört odanında kapısı kitli.
Söz veripte gitti oysa aşka ramak kala
Hayalinle yaşıyorum işte ne var başka kalan bana
Uzun sürmez uyanırım birazdan başlar kararmalar
Aşkı yaşıyan ben değilimki aşkı yaşar palavralar
Senin için aşk sevdiğini aldatmakmı
Rüzgar gibi esip geçtin bi an içim yalpalandı
Giremediğim o kalbinin yoluna engel rampalardı
Bi umut bekliyorum sanırım işim yine şansa kaldı
Kalbim kelepçeli ve içindede sen varsın
Yetmedimi yaptıkların zaten hepsi veryansın
Elimde tek bi fotoğrafın artık ateşi ver yansın
Senin kalbinde o bu varken aklımda bak tek kaldın
Ben yokum ya şimdi umarım artık mutlusundur.
Kim bilir şuan hangi ite saheser bi tutkusundur
Ellerin bende değilde eminim birine tutturursun
Seni seviyorum derken bile bana bakıp yutkunurdun
Beni farketmesende seni izliyorum uzaktan
Hayat senin televizyonun gibi bense senin kumandan
Hiç bi zaman bıktırmadı bana koyduğun kurallar
nereye gidiyosun be kadın kurulucak bir yuvam var