Verse 1:
Zamanla açılan yaralar gün gelip basıcak damara
Gözümde tütüyo ara sıra Antalya manzarası
Sinirle bütünleşiyo Ankara'nın karmaşası
Üzülme ben bırakıp giderim seni bigün marşa basıp

Neden geldiğimi bilmeden hep gidiyorum ben
Gelecekle kozlaşıp geçmişimi siliyorum hep
Yalancılara benziyorum gün geçtikçe sıfatım kayar
Canım istemez para şu kafayı kırasım kadar

Yanlışsa düzeltirsin anlamam hiç doğrulardan
Bi dinlesen hayatımı içinde korku kalmaz
Yordu sanma çoğundan yedim laf ve doydum ancak
Bu bardak çok büyük değil yakında doldu taşcak

Beynimde oluşan tek şey şüphenin alerjisi
İsteyince ordan oraya sallamıyo mu kader bizi?
Korkma sana huzur vermiyosa şimdi sal herkesi
Yalnız geldik yalnız gidicez işte bu karar kesin

Nakarat:
Hadi uyan gözünü aç uyan
Uyan Uyan
Çok geç değil uyan zamanın var uyan
Uyan uyan


Verse 2:
Ölümü anlayamazsın aklın çelişkilerle dolu çünkü
Asıl soru şu hayatın ne olduğu
O kadar yıl yaşarsın hiçbişeyin izi kalmaz aklında
Son bi kaç seneyi de harabe doldurur

Her gün biraz daha şekillenirken karakter
Her gün bikaç tane cümle başlar 'fakat ben” diye
Hayat gelir ve hep acımasızca sakatlar gider
Küfür gibi olayların ardından bakar terbiyem

Bi türlü kendini bişeyle bağdaştıramazsın olsun
Önünde uzar gider duvar yıkamazsın olsun
Bi gün bi çare gelir bi yerden dirilmen için
Senin gözde büyüttüğün o yollar olsun

Kendinle barışmakla geçiyo zaman izin vermez başkaları
Aşka dalıp delir akıl yaşta değil başta kalır
Gerekirse vicdanını saklayıp bi taşta yatır
Dün elden gitti çoktan korkmadan savaşa başla yarın

Nakarat x2:
Hadi uyan gözünü aç uyan
Uyan Uyan
Çok geç değil uyan zamanın var uyan
Uyan uyan

Çok geç değil uyan uyan…

Scratches