VERSE 1 :
üstesinden gelmek değil asıl amaç tohum ekmek
bende bilirim yaşamak için yeter bir sokum ekmek
asıl erdem kazançta değil karnın açken tokum demek
dostum kelek yaptı dedimki sana temiz soluk gerek
kopuk yelekte düğme def karizman öldü bak
ben doğarken çıplaktım lan ne karizması çöl bu kalp
dört duvar bir de Allah şahidim gittiğim yön tuzak
anlatmak istediğim şu tüm ışıkların söndü yak
gözü yaş bu kalemin tek bi yöne gider bu kelime
bir nefesle gider ömür acep bir daha döner mi eline
gir siperine gir şeytanın mermisi köz duman
en büyük şeresiz değil midir ki bunu görüpte göz yuman
nasıl desin def sana ölsün kendi derdiyle
söyle kaç gün yaşarsın ki sen göğsündeki mermiyle
ve kaç deprem daha ayakta tutar seni bu direkler
unutma koparsa bir gün yaşar çiçekler

VERSE 2 :
üstesinden gelmek değil asıl amaç tohum ekmek
bende bilirim zordur sisli havada doğru yolu seçmek
asıl erdem kalmakta değil şeytan varken yokum demek
dostum gerek ne ki zehir çekersin içine dur yeter
beyazla başlar her rüya ne hazin kara biter
bilmiyosan söyleyim çok yaşatmaz burnundaki kara biber
ve bir gün sende para biter çaresizlik kana iner
sanma her yere düşende pansumanla yara gider
olmaz mı sana bir dert tuncay şu ayin şahit bi bak
ipten aldık boynunu kardeşim bu sayfa bitti kalk
batak bu zeminin altı gemisi battı okyanus yutar
elini ver bi göreceksin kolunu çok çabuk tutar
nasıl desin def şimdi çile çek sürün
bugün çok iyisin yarın taklitine çekecek hüzün
senin dert dinle iki gözün söyle niyetin ne gardaşlar
yaşam denen şu huysuz at gidemezki bağlarsan