Verse 1 :
Göz yaşlarımı sel eden sen değil de yokluğun
Yüz günün yokluğu,üzgünüm yok muyum
Ben hayatında kafayı yemek üzereyim
Düzeltmek istediğim sen değil de alışkanlık düzeneğin
Beş aydır senin haricinde başkası yok
Sana gelmek normal değil bu başka bi yol
Ben de dedim tam aşk arıyom
Gözlerini buldum sonra da baş dönüyo
Güneşim demez miydin ağlayıp yakınıp
Güneş senden uzak olsun ben zaten yakınım
Dert çile bi benim mi bırakmıyo lan yakamı
İlla ki gideceksen bıraktım lan yakanı
Gecekondu hayallerim yıkılmaya meyilli
Yıkılmadım ayaktayım önünde eğildim
Renklerle bezerken gökkuşağı hayatımı
Siyahı seçen sensin,sen seçtin hayatını
Nakarat:
Gelecekten mektup bu yazmakla bitmez
İstediğini de bu adam sövsen de gitmez
Üstüme zimmetli en değerli hazinemsin sen
Üstüme zimmetli en değerli hazinemsin sen
Verse 2:
Kimse anlamıyo yazmak da zor geliyo
Yaptığım onca şarkının hiç mi anlamı yok
Hiç mi anlamıyon gece gündüze karıştı
Devlerin arasında cüceler ne arıyo
Karanlığa ilk adım istanbul yolunda
İstanbul anlamsız 13 milyon insanla
Ama yerin farklı herkesten farklısın
Bugün yolda gördüğün sarhoştan farksızım
406 metre yakınız saat başı
Yazdığım her kağıda kalem adını taşır
Adını taşıdım istanbula ellerimde
Düzelecek herşey güven ve tut ellerimden
Nakarat:
Gelecekten mektup bu yazmakla bitmez
İstediğini de bu adam sövsen de gitmez
Üstüme zimmetli en değerli hazinemsin sen
Üstüme zimmetli en değerli hazinemsin sen